Op maandag begon voor sommigen de reis naar Milaan, terwijl anderen op dinsdag afreisden naar de Italiaanse modestad. Per bus, auto en vliegtuig vertrokken ruim 3000 Ajacieden naar een stad waar Ajax toch wel een verleden had opgebouwd. Historische wedstrijden werden er gespeeld tegen Milan, wie heeft de beelden niet op z’n netvlies staan?

Toch blijft de stad zelf altijd een deceptie. Na trips naar Barcelona en Glasgow, waar strand en kroegen centraal stonden kom je in een stad aan waar, kort door de bocht, bitter weinig te beleven is. Kroegen gaan er pas ’s avonds open, dus je bent overgeleverd tot koffie zaakjes of buiten rond hangen, bovendien werkt het prijspeil ook niet echt mee. Maar genoeg geklaagd over de stad. Waar Ajax gaat gaan wij en dan zitten er helaas dusdanige bestemmingen tussen.

Waar het overgrote deel van de meegereisde fans in een “optocht” richting San Siro ging werd er door de vaste groep vanaf een andere locatie vertrokken. Typerend om te horen over de slooppartijen onderweg in deze “optocht”… Gebrek aan sociale controle wellicht?

Toen we de metro uitkwamen bij het stadion was het leed al geleden. Deze feestvierende, “pet en sjaals”-supporters waren aangevallen door een grote meerderheid gemaskerde en bewapende Italianen. Wat een laffe actie om goedwillende supporters die nergens naar op zoek zijn zo vanuit het niks aan te vallen en willekeurig neer te steken.
Typerend waren dan ook de constante overtal situaties; verschillende kleine groepjes werden gedurende het verblijf in Milaan zomaar aangevallen en dat niet eens met blote handen. Mocht er dan wel een keer een groep zijn die wel interesse heeft, geven deze bad boys niet thuis.
Als klap op de vuurpijl toonde de Curva Sud in het stadion doodleuk een tekstdoek met de tekst: “You can only smash the scarfers, against us you become runners!” Wie neemt je dan nog serieus?

Het mag gezegd worden dat het prijspeil voor de kaartjes vriendelijk was, maar helaas was dit dan ook het enige waardoor we ons welkom voelden. Je mocht nog net je telefoon mee naar binnen nemen, want de waslijst van verboden spullen was eindeloos. Sfeermaterialen als bandieri’s, vlaggen en drums waren niet toegestaan, een megadoek mocht niet over de hoofden en zelfs muntgeld, riemen en aanstekers werden doodleuk in beslag genomen door de dienstdoende stewards. Wat een waardeloze behandeling in het eens zo bewierookte Italië!

Desondanks was er bij de opkomst een pyro show te bewonderen. Wij laten ons niet stoppen door regels en zullen ons overal laten gelden waar we komen!
Helaas was er over het thuispubliek weinig positiefs te melden. Het Milanese publiek stelde wederom teleur en het was het uitvak dat, ondanks het gemis van de drums, de toon zette.
De wedstrijd zelf liep uit op een zware deceptie; ondanks dat Ajax er tegen 10 Milanezen alles aan deed was het het anti-voetbal dat zegevierde. 0-0 en weer niet overwinteren in de Champions League.. Wat waren we dichtbij en wat hebben we er met z’n allen voor gestreden, maar helaas mocht het niet baten. Wij gaan door in de Europa League en zullen in de laatste week van februari wederom afreizen om Ajax te steunen onderweg naar de finale in Turijn.

ULTRAS VAK410, ALTIJD EN OVERAL